Nee, deze blogpost is geen bloemlezing van wat er allemaal misloopt en fout is aan ‘de jeugd van tegenwoordig’. Dit zou ik trouwens ook nooit op onze bedrijfsblog publiceren. Deze blogpost gaat over een observatie van mijn bijna 7-jarige dochter Nona en haar nieuwe vriendin Siri.
Dat kinderen, zeker die koters van mij, vandaag reeds op vroege leeftijd doorgaans beter met multimedia kunnen werken, in de zin van aan/uit/functies/truckjes/etc. (niet in de zin van overdaad/verslaving/gevaren/etc.) verbaast niemand meer. Maar het lijkt stilaan verder te gaan dan dit. Tijdens mijn studies, zo’n 15 jaar geleden, leerden we al over een ‘mogelijke’ relatie tussen mens en machines, niet die van Terminator, wel A.I. zoals we die nu kennen. Ik denk dat we daar niet veraf zijn!
What happened? Deze week zat ik naast Nona in de luie zetel te werken. Ik hoorde mijn dochter praten, desondanks er zich niemand anders in de woonplaats bevond. Hoeft op zich niet vreemd te zijn, menig Aziaat doet vandaag niets anders dan tegen zijn of haar smartphone schreeuwen, maar plots had ik door dat de conversatiepartner ons allergekende Siri was! Niets aan de hand: kinderen vinden het makkelijk om via stemopdracht bijvoorbeeld een playlist te starten of een app te openen.
Vreemder vond ik het worden toen ik merkte dat de conversatie niet de typische commando’s waren waarvan we altijd hopen dat Siri ze ook effectief verstaat en uitvoert, neen… mijn dochter probeerde een echt gesprek te voeren met Siri. Ze stelde vragen als ‘hoe gaat het vandaag met jou’, ‘wat heb je vandaag gedaan’, ‘kijken we samen naar Dylan Haegens’.
Ik kon niet horen welke antwoorden Siri gaf op deze vragen, maar het feit dat de conversatie toch zo’n 15min duurde, gaf voor mij aan dat er toch enige vorm van kwalitatieve interactie, vanuit het perspectief van mijn 6, bijna 7-jarige dochter, moet geweest zijn… en dat ze het fijn vond om met Siri te praten! Een kind blijft anders geen kwartier tegen een scherm lullen.
Ik vroeg haar later wie ze dacht dat Siri was en waar Siri woonde. Onverschillig haalde ze haar schouders op en gaf telkens het antwoord ‘weet het niet’… kinder-slang voor ‘don’t give a shit’.
Het deed mij persoonlijk beseffen dat:
De nieuwe generaties reeds op een totaal anders manier met technologie omgaan
Sommige futuristische filmscenario’s met rasse schreden realiteit aan het worden zijn
Maar vooral besef ik nu dat ik mijn kinderen niet alleen moet opvoeden om in de digitale wereld te leren omgaan met andere mensen, maar ze dringend ook bewust moet maken dat die mensen soms ook gewoon geen echte mensen zijn, maar robots of scripts of algoritmes… waarbij heel veel kan, maar ook heel veel niet![/vc_column_text]
Wat wil ik toch meegeven…
… zonder enige pedagogische pretentie: weet dat het er is, weet dat het bestaat, hou het niet tegen (het zal toch niet lukken) maar geef wel het juiste kader… en zeg zelf misschien even gedag tegen Siri?
Alexander, CEO Authority
0 comments
Write a comment